tłm. prof. Tadeusz J. Zieliński
Wstęp od tłumacza
Po dziś dzień wielką popularnością wśród chrześcijan cieszą się książki, zawierające krótkie, biblijnie umotywowane, odpowiedzi na nasze pytania życiowe. Okazuje się, że to zapotrzebowanie na krzewienie wiary w schemacie pytanie-odpowiedź zaznaczało się na przestrzeni niemal całej ery chrześcijańskiej, wśród wierzących różnych wyznań. ;W ten sposób powstał katechizm (nazwa pochodzi od greckiego katechein – nauczać), który najczęściej jest książeczką podającą w prosty sposób, we wspomnianej formie, podstawowe prawdy wiary chrześcijańskiej. Katechizmy znalazły się również pośród wielu form publikacji wykorzystywanych przez baptystów do rozpowszechniania nauki biblijnej. Pierwsze z nich powstały już w XVII w., a pośród najstarszych znalazł się A Catechism for Babes, or Little Ones (Katechizm dla dzieci czyli maluczkich) z r. 1652, którego autorem był angielski pastor Henry Jessey. Katechizmy baptystyczne, zgodnie zresztą ze starą tradycją kościelną, pisano głównie dla katechumenów (inaczej mówiąc: ludzi nauczanych, instruowanych w Kościele) a więc wierzących przygotowujących się do przyjęcia chrztu. Drugą grupą osób, do których baptyści zwracali się w swoich katechizmach, były dzieci, wychowywane przez rodziców w wierze chrześcijańskiej tak, by w chwili uzyskania odpowiedniej dojrzałości, mogły odwołać się do poznanego, m.in. z katechizmu, Słowa Bożego i podjąć decyzję pójścia za Jezusem. Katechizmy używane przez baptystów nie zastępowały bezpośredniego kontaktu z Biblią, pomagały natomiast w sposób systematyczny, uporządkowany uchwycić i przyswoić jej treść.
Prezentowany tutaj katechizm powstał na użytek Ameryki Północnej. Jego autorem był John Albert Broadius (1827-1895), pastor i wybitny teolog Południowej Konwencji Baptystycznej w USA, współzałożyciel i rektor Southern Baptist Theological Seminary, tamtejszy profesor Nowego Testamentu i homiletyki, a w czasie wojny secesyjnej kapelan wojskowy w armii generała Roberta Lee. Obok naukowych opracowań o trwałej wartości (m.in. On the Preparation and Delivery of Sermon z 1870 r.), publikował popularne ujęcia teologii, czego przykładem jest jego, przetłumaczony tutaj na polski z angielskiego, A Catechism of Bible Teaching z 1892 r. – pierwszy tekst ogłoszony drukiem przez założony w 1891 r. Sunday School Board (Komitet ds. Szkoły Niedzielnej) południowych baptystów.
Poniższy przekład jest oparty na tekście Katechizmu zawartym w zbiorze: Baptist Confessions, Covenants and Catechisms, red. Timothy i Denise George, seria: Library of Baptist Classics t. 11, wydawca: Broadman and Holman, Nashville Tenn. 1996, s. 257-282.
Tadeusz J. Zieliński
SPIS TREŚCI
Lekcja 1: Bóg
Lekcja 2: Opatrzność Boża
Lekcja 3: Słowo Boże
Lekcja 4: Człowiek
Lekcja 5: Zbawiciel
Lekcja 6: Duch Święty i Trójca
Lekcja 7: Pojednanie przez Chrystusa
Lekcja 8: Odrodzenie
Lekcja 9: Upamiętanie i wiara
Lekcja 10: Usprawiedliwienie i uświęcenie
Lekcja 11: Chrzest i Wieczerza Pańska
Lekcja 12: Dzień Pański
Lekcja 13: Niektóre obowiązki życia chrześcijańskiego
Lekcja 14: Naśladowanie Chrystusa
Lekcja 15: Życie przyszłe
Fragmenty Biblii do zapamiętania
LEKCJA 1: BÓG
1. Kim jest Bóg?
Odpowiedź: Bóg jest jedynym bytem, który zawsze istniał. Jest On Stwórcą i Zachowawcą wszystkiego.
2. Skąd wiemy, że Bóg istnieje?
Odpowiedź: O tym, że Bóg istnieje wiemy z obserwacji światów, które stworzył i z naszego własnego odczuwania dobra i zła. Nade wszystko o Bogu mówi nam Biblia.
3. Czy ludzie mają podstawy, by zaprzeczać istnieniu Boga?
Odpowiedź: Głupią i złą rzeczą jest mówić, iż Boga nie ma (Ps 14:1; Rz 1:20).
4. Jak możemy poznać cechy Boga?
Odpowiedź: Poznajemy cechy Boga częściowo po Jego czynach, głównie zaś dowiadujemy się o nich z Jego Słowa.
5. O czym Bóg wie?
Odpowiedź: Bóg wie wszystko, nawet tajemnice naszych serc. Bóg jest wszechwiedzący (Hbr 4:13; Kzn 12:14).
6. Jaką Bóg ma moc?
Odpowiedź: Bóg ma wszelką moc; Bóg jest wszechmogący.
7. Gdzie jest Bóg?
Odpowiedź: Bóg jest wszędzie i wszystko widzi; Bóg jest wszechobecny.
8. Co wiemy o świętości Boga?
Odpowiedź: Bóg jest doskonale święty. Aniołowie wielbią Jego świętość (Iz 6:3; Obj 4:8).
9. Czy Bóg jest sprawiedliwy?
Odpowiedź: Bóg jest zawsze doskonale prawy i sprawiedliwy (Ps 145:17).
10. Czy Bóg kocha nas i czy jest dobry?
Odpowiedź: Bóg jest miłością i jest dobry dla wszystkich (1 J 4:8; Ps 145:9).
11. Czy Bóg jest tylko i wyłącznie miłością?
Odpowiedź: Sprawiedliwość jest częścią Jego natury tak samo jak miłość (Obj 15:3).
12. Jak powinniśmy być do Boga nastawieni i jak powinniśmy się w stosunku do Niego zachowywać?
Odpowiedź: Powinniśmy kochać Boga z całego naszego serca i służyć Mu ze wszystkich naszych sił (4 M 6:5; 1 J 5:3).
13. Czy powinniśmy się Boga bać? Naszą powinnością jest posłuszeństwo Bogu z synowską uległością. Powinniśmy się Boga bać, jeśli grzeszymy (Kzn 12:13; Hbr 10:31).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Czy małe dzieci łatwo mogą rozpoznać istnienie Boga?
Odpowiedź: Małe dzieci często myślą i mówią o Bogu (Ps 8:2; Mt 21:16).
Pytanie B: W jaki sposób wiele osób praktycznie przeczy istnieniu Boga?
Odpowiedź: Ludzie faktycznie przeczą temu, że Bóg istnieje żyjąc, jak gdyby Boga nie było.
Pytanie C: Dlaczego złą rzeczą jest uprawianie kultu materialnych obrazów Boga?
Odpowiedź: Ludzie wkrótce by wielbili obraz zamiast Boga i dlatego Bóg wyraźnie zakazał używania takich obrazów (2 M 20:4.5; Rz 1:23.25).
Pytanie D: Czy Bóg może czynić zło?
Odpowiedź: Czynienie zła byłoby sprzeczne z samą naturą Boga; Bóg nie może się zaprzeć samego siebie (2 Tm 2:13).
LEKCJA 2: OPATRZNOŚĆ BOŻA
1. Co należy rozumieć przez opatrzność Bożą?
Odpowiedź: Bóg troszczy się o wszystkie swoje stworzenia i zaopatrza je we wszystko potrzebne dla ich dobrobytu.
2. Czy Boża opatrzność roztacza się także na złych?
Odpowiedź: Bóg daje złym używać słońca i deszczu oraz wszystkich innych zwyczajnych błogosławieństw życiowych, wzywając ich w ten sposób do nawrócenia (Mt 5:45; Ps 145:9; Rz 2:4)
3. Czy Bóg roztacza jakiś szczególny rodzaj opatrzności nad sprawiedliwymi?
Odpowiedź: Bóg we wszystkim współdziała dla dobra tych, którzy Go kochają (Rz 8:28; Ps 23:1).
4. Czy Boża opatrzność ogranicza się tylko do wielkich spraw?
Odpowiedź: Bóg dostrzega i troszczy się nawet o najmniejsze sprawy (Łk 12:7).
5. Czy rzeczywiście istnieje coś takiego jak przypadek lub szczęście?
Odpowiedź: Nie ma czegoś takiego jak przypadek i szczęście. Wszystko jest kontrolowane przez opatrzność Bożą.
6. Czy Bóg zawsze realizuje to, co wcześniej zamierzył?
Odpowiedź: Bóg zawsze czyni to, co wsześniej zamierzył (Ef 1:11; 1 P 1:20).
7. Czy Boże zamiary niszczą naszą swobodę działania?
Odpowiedź: Podejmujemy decyzje i działamy swobodnie, i jesteśmy odpowiedzialni za wszystko, co czynimy (Joz 21:15; Rz 14:12).
8. Czy Bóg jest przyczyną zła?
Odpowiedź: Bóg dopuszcza zło, ale nie jest jego przyczyną.
9. Czy Bóg kiedykolwiek powstrzymuje i zwycięża zło?
Odpowiedź: Bóg często nie dopuszcza złego i często powoduje, iż zło obraca się w dobro (1 M 45:5; Ps 76:10).
10. Jaki jest największy przykład tego, że Bóg zło obrócił w dobro?
Odpowiedź: Ukrzyżowanie Chrystusa jest największym przykładem Bożego działania, polegającego na obróceniu zła w dobro.
11. Jak powinniśmy myśleć i jakie powinniśmy mieć odczucia, jeśli chodzi o opatrzność Bożą?
Odpowiedź: Zawsze powinniśmy pamiętać o naszej zależności od Boga i powinniśmy ufać Jego opatrznościowemu przewodnictwu (Jk 4:15; Jr 10:23).
12. Jakie powinniśmy mieć odczucia, kiedy Bóg w swojej opatrzności zsyła na nas jakieś bolesne doświadczenie?
Odpowiedź: Kiedy Bóg zsyła na nas jakieś bolesne doświadczenie powinniśmy być cierpliwi, posłuszni i wdzięczni (1 Sm 3:18; 1 Tes 5:18).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Czy byłoby możliwe kontrolować bieg wielkich spraw nie dbając o wszystkie drobne?
Odpowiedź: Wielkie sprawy i drobne sprawy nierozdzielnie się ze sobą łączą i wzajemnie od siebie zależą.
Pytanie B: Jeśli wszystkie sprawy zachodzą zgodnie z niezmiennymi prawami, to w jaki sposób Bóg może kontrolować ich bieg?
Odpowiedź: Bóg stworzył wszystkie prawa natury i nad nimi panuje.
Pytanie C: Czy Bóg może w swojej opatrzności odpowiadać na nasze modlitwy nie naruszając praw natury?
Odpowiedź: Tak, Biblia zapewnia nas, że Bóg skutecznie reaguje na nasze modlitwy.
Pytanie D: Jakie przykłady szczególnego opatrznościowego działania Boga znajdujemy w historii Józefa?
Odpowiedź: 1 M 37:28, 1 M 39:2.3.21-23 i 1 M 45.
Pytanie E: Jaki jest przykład rychłej odpowiedzi Boga na modlitwę z historii Hezekiasza?
Odpowiedź: 2 Krl 20:1-6.
Pytanie F: Jeśli nie potrafimy wyjaśnić związków zachodzących między Bożą predestynacją a wolnością człowieka, czy uprawnia nas to do odrzucenia którejkolwiek z tych prawd?
Odpowiedź: Zarówno predestynacja Boża jak i wolność człowieka muszą być uznane za nieodłącznie związane z samą naturą Boga i naturą człowieka. Obie są wyraźnie zaznaczone w Biblii.
LEKCJA 3: SŁOWO BOŻE
Część pierwsza: Księgi składające się na Biblię1. Ile odrębnych ksiąg znajduje się w Biblii?
Odpowiedź: Trzydzieści dziewięć ksiąg składa się na Stary Testament, dwadzieścia siedem ksiąg na Nowy Testament.
2. Które księgi to księgi Mojżesza?
Odpowiedź: Pięć ksiąg Mojżeszowych to Genesis (Księga Rodzaju), Exodus (Księga Wyjścia), Leviticus (Księga Kapłańska), Numeri (Księga Liczb) i Deuteronomium (Księga Powtórzonego Prawa).
3. Jakie mamy jeszcze księgi historyczne Starego Testamentu?
Odpowiedź: Pozostałe dwanaście historycznych ksiąg Starego Testamentu to: Księga Jozuego, Księga Sędziów, Księga Rut, Pierwsza i Druga Księga Samuela, Pierwsza i Druga Księga Królewska, Pierwsza i Druga Księga Kronik, Księga Ezdrasza, Księga Nehemiasza, Księga Estery.
4. Które księgi zaliczają się do zbioru pięć ksiąg poetyckich?
Odpowiedź: Pięć ksiąg poetyckich to – Księga Joba, Księga Psalmów, Księga Przypowieści Salomona, Księga Kaznodziei Salomona i Księga Pieśni nad Pieśniami.
5. Które księgi to księgi czterech proroków większych?
Odpowiedź: Księgi proroków większych to – Księga Izajasza, Księga Jeremiasza (wraz z Trenami), Księga Ezechiela i Księga Daniela.
6. Które księgi zaliczamy do ksiąg dwunastu proroków mniejszych?
Odpowiedź: Księgi dwunastu proroków mniejszych to – Księga Ozeasza, Księga Joela, Księga Amosa, Księga Abdiasza, Księga Jonasza, Księga Micheasza, Księga Nahuma, Księga Habakuka, Księga Sofoniasza, Księga Aggeusza, Księga Zachariasza, Księga Malachiasza.
7. Które księgi zaliczają się do zbioru pięciu historycznych ksiąg Nowego Testamentu?
Odpowiedź: Pięć historycznych ksiąg Nowego Testamentu to – Ewangelia Mateusza, Ewangelia Marka, Ewangelia Łukasza, Ewangelia Jana i Księga Dziejów Apostolskich.
8. Które księgi należą do zbioru czternastu listów Pawłowych?
Odpowiedź: Czternaście listów Pawłowych to – List do Rzymian, Pierwszy i Drugi List do Koryntian, List do Galacjan, List do Efezjan, List do Filipian, List do Kolosan, Pierwszy i Drugi List do Tesaloniczan, Pierwszy i Drugi List do Tymoteusza, List do Tytusa, List do Filemona i List do Hebrajczyków.
9. Które księgi to pozostałe siedem listów Nowego Testamentu?
Odpowiedź: Siedem pozostałych listów to – List Jakuba, Pierwszy i Drugi List Piotra, Pierwszy, Drugi i Trzeci List Jana i List Judy.
10. Jaka jest ostatnia księga Biblii?
Odpowiedź: Ostatnią księgą Biblii jest Księga Objawienia.
Część druga: Natchnienie i autorytet Biblii
11. Czy księgi Biblii zostały napisane przez ludzi?
Odpowiedź: Księgi Biblii zostały napisane przez ludzi, jednakże ludzi tych powołał i prowadził Duch Święty (2 P 1:21; 1 Kor 14:37).
12. Jaki szczególny dowód posiadamy, potwierdzający tezę, że Stary Testament jest natchniony?
Odpowiedź: Chrystus i Jego apostołowie mówili o „Piśmie” lub „Pismach” jako księgach natchnionych przez Boga, i jest pewne, że pod tym pojęciem rozumieli księgi zwane przez nas Starym Testamentem (J 10:35; 2 Tm 3:16).
13. Czy Biblia zawiera jakieś błędy?
Odpowiedź: Biblia odnotowuje wypowiedzi ludzi, którzy nie byli natchnieni przez Ducha i ich opinie nie muszą być prawdziwe. Jednakowoż relacja o osobach tych i ich słowach jest prawdziwa i pouczająca.
14. Jaki autorytet ma dla nas Biblia?
Odpowiedź: Biblia jest dla nas jedyną i w zupełności wystarczającą normą wiary i praktyki chrześcijańskiej.
15. Czego Biblia nas uczy?
Odpowiedź: Biblia uczy nas wszystkiego, co nam niezbędne do wiedzy o naszym odniesieniu do Boga, o grzechu i o zbawieniu.
16. W jaki sposób powinniśmy studiować narrację historyczną zawartą w Biblii?
Odpowiedź: Powinniśmy studiować Biblię jako historię realizowania się opatrzności Bożej i historię odkupienia.
17. Kto jest centralną postacią historii biblijnej?
Odpowiedź: Centralną postacią historii biblijnej jest Jezus Chrystus, nadzieja Izraela, Zbawiciel ludzkości.
18. Jaką rolę odgrywa Biblia względem osób wierzących w Jezusa Chrystusa?
Odpowiedź: Biblia obdarza wierzących w Jezusa Chrystusa mądrością prowadzącą ku zbawieniu (2 Tm 3:15).
19. Jakie inne wypowiedzi zawiera Biblia poza narracją historyczną?
Odpowiedź: Biblia zawiera doktrynę, fragmenty odzwierciedlające pobożność ludzi wierzących, nakazy i obietnice. Uczy nas, jak powinniśmy żyć i jak powinniśmy umierać.
20. Z jakim nastawieniem powinniśmy studiować Biblię?
Odpowiedź: Powinniśmy czytać Biblię z serdeczną gotowością do wiary w to, czego ona uczy oraz gotowością czynienia tego, czego ona od nas wymaga (J 7:17).
21. Jakiej pomocy powinniśmy wszyscy poszukiwać w trakcie studium Biblii?
Odpowiedź: Musimy się modlić, by Duch Święty, który natchnął Biblię, pomógł nam ją zrozumieć (Ps 119:18; Łk 24:45).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Skąd wiemy, że Chrystus i Jego apostołowie pod nazwą „Pisma” rozumieli księgi, które my nazywamy „Starym Testamentem”?
Odpowiedź: Od pisarzy żydowskich i wczesnych pisarzy chrześcijańskich dowiadujemy się, że ludzie słuchający Chrystusa i Jego apostołów pod pojęciem „Pismo” rozumieli księgi wchodzące w skład Starego Testamentu.
Pytanie B: Jaką obietnicę złożył nasz Pan swoim apostołom odnośnie Ducha Świętego?
Odpowiedź: Nasz Pan obiecał swoim apostołom, że Duch Święty przypomni im całą Jego naukę i wprowadzi ich we wszelką prawdę (J 14:26, 16:13).
Pytanie C: Czy autorzy natchnieni otrzymali wszystko poprzez bezpośrednie objawienie?
Odpowiedź: Natchnieni pisarze dowiedzieli się wielu rzeczy z własnych obserwacji lub w drodze dociekań, jednakże Duch Święty ustrzegł ich od popełnienia błędu, już to w procesie poznawania tych spraw już to pisania o nich.
Pytanie D: Co począć z przypadkami, kiedy natchnieni pisarze sprawiają miejscami wrażenie, jakby nie zgadzali się w swoich twierdzeniach?
Odpowiedź: Większość przypadków domniemanej niezgodności zostało wyjaśnionych i możemy być pewni, że wszystkie byłyby wyjaśnione, gdybyśmy dysponowali pełniejszą wiedzą na temat spraw z nimi związanych.
Pytanie E: Czy powyższe twierdzenie odnosi się do sytuacji, gdy Biblia sprawia wrażenie bycia w konflikcie z danymi historii lub nauki?
Odpowiedź: Tak, ostatnio zostały wyjaśnione niektóre przypadki rzekomej sprzeczności z danymi historycznymi lub naukowymi, które trudno było rozstrzygnąć przez długi czas.
Pytanie F: Czy udowodniono, że natchnieni pisarze uznali za prawdę coś, co nie było prawdziwe?
Odpowiedź: Nie. Nie ma dowodu na to, że natchnieni pisarze popełnili błąd jakiegokolwiek rodzaju.
LEKCJA 4: CZŁOWIEK
1. Skąd się wzięła ludzkość?
Odpowiedź: Bóg stworzył Adama i Ewę, i to od nich pochodzą wszyscy ludzie.
2. Czym się charakteryzowali Adam i Ewa, gdy zostali stworzeni?
Odpowiedź: Adam i Ewa zostali uczynieni na obraz Boga i byli bezgrzeszni.
3. Kto kusił Ewę, by zgrzeszyła przeciwko Bogu poprzez zjedzenie zakazanego owocu?
Odpowiedź: Ewa była kuszona przez diabła czy Szatana, który jest wodzem upadłych aniołów czy demonów.
4. Jaki był początek grzechu Ewy?
Odpowiedź: Początkiem grzechu Ewy było to, że uwierzyła Szatanowi zamiast Bogu (1 M 3:4.5).
5. W jaki sposób Adam i Ewa dali po raz pierwszy poznać po sobie, że popadli w grzech?
Odpowiedź: Adam i Ewa pokazali, że stali się grzeszni poprzez próbę ukrycia się przed Bogiem (1 M 3:8).
6. Jaki był następny znak tego?
Odpowiedź: Adam i Ewa próbowali zrzucić winę na innych (1 M 3:12.13).
7. Jak Bóg ukarał ich własnowolne nieposłuszeństwo?
Odpowiedź: Bóg skazał Adama i Ewę na śmierć – fizyczną, duchową i wieczną (1 M 2:17-19; Rz 6:23; Ef 2:1).
8. Jaki to ma wpływ na potomków Adama i Ewy?
Odpowiedź: Wszystkie istoty ludzkie są grzeszne i winne w oczach Boga (Rz 5:12).
9. Jak ta grzeszność daje o sobie znać?
Odpowiedź: Wszyscy ludzie prawdziwie grzeszą od momentu, gdy są wystarczająco dojrzali, by rozróżnić dobre od złego (Rz 3:23).
10. Czy ludzie umierający bez zdolności odróżnienia dobrego od złego będą karani w wieczności za grzech Adama i Ewy?
Odpowiedź: Ludzie umierający bez zdolności odróżniania dobrego od złego są zbawieni w sposób przygotowany przez Boga.
11. Czy przez swoje własne zasługi ludzie mogą być zbawieni od winy i kary za grzech?
Odpowiedź: Nie. Drugi Adam, Syn Boży, jest jedynym Zbawicielem grzeszników (Dz 4:12; 1 M 3:15).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Czy człowiek miał być w ogrodzie Eden bezczynny?
Odpowiedź: Nie. Człowiek miał uprawiać ogród i panować nad zwierzętami (1 M 2:15, 1:26).
Pytanie B: Czy praca jest przekleństwem?
Odpowiedź: Praca nie jest przekleństwem. Jest nim natomiast męczący i wyczerpujący wysiłek z nią związany, który jest zarazem następstwem grzechu (1 M 3:17).
Pytanie C: Czy jest jeszcze inne miejsce, w którym Biblia mówi o Szatanie jako o wężu?
Odpowiedź: Szatan jest nazwany wężem w Księdze Objawienia (Obj 12:9, 20:2).
Pytanie D: Czy Nowy Testament objawia nam jakąś prawdę, która nawiązuje do wpływu grzechu Adama na jego potomków?
Odpowiedź: Dobrodziejstwa zbawienia dokonanego przez Chrystusa na rzecz Jego ludu nawiązują do wpływu grzechu Adama na jego potomków.
Pytanie E: W jaki sposób apostoł Paweł ujmuje zachodzące tutaj podobieństwo?
Odpowiedź: „Przeto jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć” tak przez jednego człowieka przyszło usprawiedliwienie, a przez usprawiedliwienie, przyszło życie (Rz 5:12-19).
LEKCJA 5: ZBAWICIEL
1. Kto jest Zbawicielem ludzi?
Odpowiedź: Jezus Chrystus, Syn Boży, jest Zbawicielem ludzi.
2. Czy Jezus był prawdziwym człowiekiem?
Odpowiedź: Tak, Jezus Chrystus był prawdziwym człowiekiem. Był Synem Marii.
3. Czy Jezus był Synem Józefa?
Odpowiedź: Nie. Ludzie nazywali Jezusa Synem Józefa, lecz On był w rzeczywistości Synem Bożym (Łk 1:35).
4. Czy można wskazać jakieś wyraźne stwierdzenie mówiące, że Jezus jest Bogiem?
Odpowiedź: „(…) a Bogiem było Słowo… A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy” (J 1:1.14).
5. Kim zatem jest Jezus Chrystus?
Odpowiedź: Jezus Chrystus jest zarówno Bogiem i człowiekiem, Bogiem-człowiekiem.
6. Jak ten fakt przysposabia Jezusa by był Zbawicielem ludzi?
Odpowiedź: Jezus, Bóg-człowiek, może stanąć między ludźmi a Bogiem jako Pośrednik.
7. Jakie jest znaczenie dwóch części imienia Jezus Chrystus?
Odpowiedź: Jezus znaczy tyle, co Zbawiciel, a Chrystus znaczy Namaszczony, co jest też odpowiednikiem hebrajskiego słowa Mesjasz.
8. Co Chrystus dla nas uczynił podczas swojego życia na ziemi?
Odpowiedź: Chrystus nauczał najszczytniejszych prawd, żył jako doskonały wzór oraz umarł i powstał z martwych, by nas odkupić.
9. Co Chrystus czyni dla nas obecnie?
Odpowiedź: Chrystus mieszka w swoich wyznawcach, wstawia się za nimi i czuwa nad wszystkimi sprawami dla ich dobra (J 14:23; Hbr 7:25; Mt 28:18).
10. Co Chrystus uczyni dla nas na koniec?
Odpowiedź: Chrystus przyjdzie po raz drugi i przyjmie nas do siebie, byśmy byli z Nim na zawsze (J 14:3; Hbr 9:28).
11. Co musimy uczynić, by być zbawieni przez Jezusa Chrystusa?
Odpowiedź: Musimy wierzyć w Chrystusa, musimy odwrócić się od naszych grzechów miłując go i będąc Mu posłusznym i musimy próbować być do Niego podobni.
Pytania dalej idące:
Pytanie A: W jaki sposób Jezus zajął nasze miejsce?
Odpowiedź: On, który nie znał grzechu, został za nas grzechem uczyniony, abyśmy stali się przez Niego sprawiedliwymi w oczach Bożych (2 Kor 5:21).
Pytanie B: Czy dzieło Chrystusa było konieczne, by wzbudzić w Bogu pragnienie zbawienia ludzi?
Odpowiedź: Nie. Chrystus wykonał swoje dzieło, by z woli Boga spowodować zbawienie tych, którzy pokładają ufność w Nim (Rz 3:26).
Pytanie C: Jaki był powód zbawczego czynu Jezusa?
Odpowiedź: Powodem czynu Chrystusa na rzecz ludzi była litościwa miłość Boga do świata (J 3:16; 1 J 4:10).
Pytanie D: Czy Bóg chce zbawić przez Chrystusa wszystkich ludzi?
Odpowiedź: Tak. Ktokolwiek pragnie może osiągnąć zbawienie za darmo (Obj 22:17; Iz 55:1).
Pytanie E: Czy powinniśmy obwieścić o tym zbawieniu wszystkim ludziom?
Odpowiedź: Tak. Naszą zasadniczą powinnością jest zaniesienie Ewangelii wszystkim narodom (Łk 24:47).
Pytanie F: Jak możemy zanieść Ewangelię do oddalonych krajów?
Odpowiedź: Możemy udać się tam osobiście jako misjonarze lub czynnie pomóc w wysłaniu innych osób.
LEKCJA 6: DUCH ŚWIĘTY I TRÓJCA
1. Kim jest Duch Święty?
Odpowiedź: Duch Święty jest Duchem Bożym i jest nazywany trzecią Osobą Trójcy.
2. Co Duch Święty uczynił względem proroków i apostołów?
Odpowiedź: Duch Święty natchnął proroków i apostołów, by nauczali ludzi ich powinności względem Boga i siebie nawzajem.
3. Co Duch Święty uczynił względem wszystkich autorów ksiąg Biblii?
Odpowiedź: Duch Święty natchnął ich, by napisali dokładnie to, co Bóg pragnął, by było napisane.
4. Czy Duch Święty zamieszkał także w Jezusie Chrystusie?
Odpowiedź: Tak. Duch Święty zastał udzielony Jezusowi bez ograniczeń (Łk 4:1; J 3:34).
5. Po co Jezus zesłał Ducha Świętego po swoim wstąpieniu do nieba?
Odpowiedź: Jezus zesłał Ducha Świętego, by zajął Jego miejsce i kontynuował Jego dzieło wśród ludzi (J 14:16.17).
6. Co Duch Święty czyni w stosunku do świata?
Odpowiedź: Duch Święty przekonuje świat o grzechu i potrzebie przyjęcia Chrystusowego zbawienia (J 16:8).
7. Jaką pracę wykonuje Duch Święty w procesie uczynienia człowieka chrześcijaninem?
Odpowiedź: Duch Święty daje człowiekowi nowe serce, by ten odwrócił się od grzechu i zaufał Chrystusowi (J 3:5; Ez 36:26).
8. Co dalej czyni Duch Święty w człowieku?
Odpowiedź: Duch Święty pomaga tym, którzy ufają Chrystusowi, by stali się święci w swoim sercu i życiu (Ga 5:22; 1 Kor 3:16).
9. Czy Duch Święty ma Boską naturę?
Odpowiedź: Tak. Duch Święty jest Bogiem (Dz 5:3.4).
10. Jeśli Ojciec jest Bogiem, Zbawiciel jest Bogiem i Duch Święty jest Bogiem, to czy jest trzech Bogów?
Odpowiedź: Nie. Nie ma trzech Bogów. Bóg jest tylko jeden (5 M 6:4; Mk 12:29).
11. Co w takim razie należy rozumieć przez naukę o Trójcy?
Odpowiedź: Biblia uczy, że Ojciec jest Bogiem, i że Syn jest Bogiem i że Duch Święty jest Bogiem, a jednak Bóg jest jeden.
12. Czy jesteśmy w stanie w pełni wyjaśnić istotę Trójcy?
Odpowiedź: Nie jesteśmy w stanie w pełni wyjaśnić istoty Trójcy, nie powinniśmy też oczekiwać, że w pełni ogarniemy istotę Boga. Nie możemy przecież nawet w pełni zrozumieć naszej własnej istoty.
13. W jaki sposób zaakcentowano rzeczywistość Trójcy w akcie chrztu?
Odpowiedź: Otrzymaliśmy nakaz udzielania chrztu „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28:19).
14. W jaki sposób o Trójcy mówi tekst błogosławieństwa?
Odpowiedź: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi” (2 Kor 13:14).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Czy Duch Święty dał ludziom moc czynienia cudów?
Odpowiedź: Tak. Duch Święty udzielił apostołom i innym osobom moc czynienia cudów (Dz 2:4; 1 Kor 12:11).
Pytanie B: Co miał Zbawiciel na myśli mówiąc o bluźnieniu Duchowi Świętemu?
Odpowiedź: Bluźnienie Duchowi Świętemu polegało na nazywaniu Jego działania dziełem Szatana (Mk 3:29).
Pytanie C: Czy jest jeszcze inny nieprzebaczalny grzech?
Odpowiedź: Zbawiciel mówi, że każdy grzech może być odpuszczony z wyjątkiem bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu (Mk 3:23; Mt 12:31; 1 J 5:16).
Pytanie D: Jakie jest znaczenie słowa „Trójca”?
Odpowiedź: Słowo „Trójca” lub „Trójjedność” znaczy to, że Bóg jest w jednym sensie troisty a w innym sensie jeden.
LEKCJA 7: POJEDNANIE PRZEZ CHRYSTUSA
1. Jakie było główne dzieło Chrystusa jako Zbawiciela?
Odpowiedź: Chrystus zmarł i powstał z martwych za swój lud (2 Kor 5:15; Rz 4:25).
2. Czy Chrystus dobrowolnie dał się zabić?
Odpowiedź: Tak. Chrystus dobrowolnie złożył swojej życie w ofierze (J 10:17-18).
3. Jaki był cel przyjścia Chrystusa na świat?
Odpowiedź: Nasz Pan mówi, że przyszedł, „by oddać swe życie na okup za wielu” (Mk 10:45).
4. Po co pełen miłości Bóg dał swojego jedynego Syna?
Odpowiedź: Bóg dał swojego jedynego Syna, „aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął ale miał żywot wieczny.” (J 3:16).
5. W jaki sposób śmierć Chrystusa mogła dać nam życie wieczne?
Odpowiedź: Chrystus zajął nasze miejsce i umarł jako grzesznik, abyśmy mogli zająć Jego miejsce i być sprawiedliwi w Nim (2 Kor 5:21).
6. Czy to było sprawiedliwe, że sprawiedliwy umarł za niesprawiedliwych?
Odpowiedź: Zbawiciel nie był do tego przymuszony, lecz własnowolnie postanowił umrzeć dla dobra innych.
7. Czy to właściwe, że Bóg daruje wszystko ludziom ze względu na śmierć Zbawiciela?
Odpowiedź: Bóg stwierdza, iż słuszną rzeczą jest odpuszczenie przez Niego tym, którzy w sprawie zbawienia liczą tylko na Chrystusa (Rz 3:26).
8. Czy człowiek może trwać w grzechu i liczyć na to, że będzie zbawiony przez pojednawczą śmierć Chrystusa?
Odpowiedź: Nie. Musimy żyć dla Tego, który zmarł za nas (2 Kor 5:15).
9. Czy zbawienie dokonane przez ofiarę Chrystusa jest proponowane wszystkim ludziom?
Odpowiedź: Tak. Zbawienie jest proponowane wszystkim i wszyscy, którzy rzeczywiście przyjmują Chrystusa jako ich Zbawiciela są zbawieni (Ez 18:23; 2 P 3:9).
10. Co obecnie czyni Chrystus dla zbawienia ludzi?
Odpowiedź: Chrystus wstawia się za wszystkimi ludźmi, pokładającymi ufność w dokonanym przez Niego pojednaniu (Hbr 7:25; Rz 8:34).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Czy pojednania dokonane przez Chrystusa jest wystarczające dla wszystkich ludzi?
Odpowiedź: Pojednanie Chrystusowe jest wystarczające dla wszystkich i rzeczywiście zbawi wszystkich jeśli się upamiętają i uwierzą (J 1:29, 3:17; 1 J 2:2, 4:14).
Pytanie B: Czy Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi?
Odpowiedź: Bóg „chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2:4).
Pytanie C: Czy ktoś, kto słysząc Ewangelię nie przyjmuje zbawienia może się zasadnie skarżyć?
Odpowiedź: Nie. Nie może on mieć do kogokolwiek pretensji, gdyż gdyby chciał i gdyby uwierzył, byłby zbawiony.
Pytanie D: Czy poganie, którzy nigdy nie słyszeli Ewangelii, będą potępieni za to, że jej nie uwierzyli?
Odpowiedź: Nie. Poganie są osądzenie według światła, które posiadają i są potępieni z powodu naruszenia prawa zapisanego w ich sercach (Rz 1:20, 2:14).
Pytanie E: Czy Bóg ukarze tych, którzy nie słyszeli Ewangelii tak samo surowo jak ludzi, którzy słyszeli ją i ją odrzucili?
Odpowiedź: Nie. Ludzie nie słyszący Ewangelii będą ukarani za sprzeniewierzenie się temu, co znali lub mogli poznać o prawdziwym Bogu (Rz 2:13, 3:23).
Pytanie F: Czy Bóg nakazał swojemu ludowi zwiastowanie zbawienia wszystkim ludziom?
Odpowiedź: Tak. Bóg nakazuje swojemu ludowi głoszenie zbawienia wszystkim ludziom (Mt 28:19; Rz 10:13-15).
LEKCJA 8: ODRODZENIE
1. Co oznacza słowo „odrodzenie”?
Odpowiedź: Odrodzenie to czyn Boga powodujący, że człowiek rodzi się na nowo.
2. Czy tacy ludzie dosłownie rodzą się po raz drugi?
Odpowiedź: Nie. Odrodzeni są przemienieni wewnętrznie i w tym sensie rodzą się na nowo.
3. W jakim zakresie człowiek zmienia się przez nowe narodziny?
Odpowiedź: Dzięki nowemu narodzeniu człowiek otrzymuje nowe serce tak, że nienawidzi grzechu i pragnie być świętym sługą Boga (Ez 11:19-20).
4. Czy nowe narodzenie jest niezbędne do zbawienia?
Odpowiedź: Bez nowego narodzenia nikt nie będzie zbawiony (J 3:3).
5. Kto dokonuje tej wielkiej przemiany?
Odpowiedź: Duch Święty dokonuje odrodzenia (J 3:5-6).
6. Czy ludzie mogą być odrodzeni przez chrzest?
Odpowiedź: Nie. Chrzest powinien być udzielany wyłącznie tym osobom, które już wcześniej zostały przemienione przez nowe narodzenie (Mk 16:16).
7. Czy ludzie otrzymują odrodzenie przez nauczanie Biblii?
Odpowiedź: Tak. Odrodzenie dokonuje się zwykle przez Słowo Boże (1 P 1:23; Jk 1:18).
8. Czy możemy pojąć, w jaki sposób dokonuje się nowe narodzenie człowieka?
Odpowiedź: Nie. Odrodzenie możemy poznać po jego efektach (J 3:8).
9. Czy wiara pojawia się przed nowym narodzeniem?
Odpowiedź: Nie. Prawdziwe upamiętanie i wiara biorą się z nowego serca.
10. Jaki jest dowód na posiadanie nowego serca?
Odpowiedź: Dowodem posiadania nowego serca jest prowadzenie nowego życia (1 J 2:29; 2 Kor 5:17).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Dlaczego przy nowym narodzeniu wspomina się o wodzie?
Odpowiedź: Wspomina się wodę, by pokazać, że są to narodziny, które oczyszczają człowieka i prowadzą do nowego i czystego życia (J 3:5; Tt 3:5; Rz 6:4).
Pytanie B: Czy Bóg udziela swojego odnawiającego Ducha tak jak mu się podoba?
Odpowiedź: Tak. Bóg daje swojego odnawiającego Ducha ludziom, których zawsze przeznaczał do zbawienia (Ef 1:3-4).
LEKCJA 9: UPAMIĘTANIE I WIARA
1. Czym jest upamiętanie z grzechów?
Odpowiedź: Upamiętanie z grzechów oznacza to, że ktoś zmienia swoje myśli i uczucia odnośnie grzechu, postanawiając porzucić grzech i żyć dla Boga.
2. Czy upamiętanie nie oznacza poczucia żalu?
Odpowiedź: Każdy, kto szczerze postanawia skończyć z grzechem będzie żałował swoich dawnych grzechów, jednakże ludzie często żałują grzechów nie zaprzestając ich dalszego popełniania.
3. Jaki jest wielki powód upamiętania się z grzechu?
Odpowiedź: Wielkim powodem upamiętania się z grzechu powinien być fakt, iż grzech jest złem i obrazą Boga (Ps 51:6).
4. Czy upamiętanie jest konieczne do zbawienia grzesznika?
Odpowiedź: Nieupamiętujący się z grzechu muszą zginąć (Łk 13:3; Ez 33:11).
5. Co Pismo rozumie przez wiarę w Chrystusa?
Odpowiedź: Przez wiarę w Chrystusa Pismo rozumie zawierzenie Chrystusowi jako Boskiemu Zbawicielowi i osobiste zaufanie Mu w sprawie naszego zbawienia.
6. Czy wiara jest konieczna do zbawienia?
Odpowiedź: Żadna osoba zdolna do wiary w Chrystusa nie może być bez niej zbawiona (J 3:6; Hbr 11:6).
7. Czy osoby zmarłe w niemowlęctwie mogą być zbawione bez wiary?
Odpowiedź: Tak. Jesteśmy przekonani, że zmarli w niemowlęctwie będą zbawieni ze względu na Chrystusa.
8. Czy są oni zbawieni bez odrodzenia?
Odpowiedź: Niemowlęta nie są zbawione bez odrodzenia, gdyż bez świętości nikt nie ujrzy Boga (Hbr 12:14; J 3:3).
9. Dlaczego osoby zdolne do wiary nie mogą być zbawione bez niej?
Odpowiedź: Osoby zdolne do wiary muszą przez wiarę przyjąć oferowaną przez Boga łaskę. Jego prawda nie może stać się sposobem uczynienia ich świętymi dopóki nie uwierzą.
10. Czy odrzucenie wiary w Chrystusa jest grzechem?
Odpowiedź: Straszną nieprawością jest odrzucenie Zbawiciela i obrazą Boga, który w swej miłości dał swojego Syna (J 3:18; 1 J 5:10).
11. Czy wiara w Chrystusa i prawdziwe upamiętanie kiedykolwiek istnieją niezależnie od siebie?
Odpowiedź: Nie. I wiara i upamiętanie zawsze towarzyszą jedno drugiemu (Dz 20:21).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Jak to jest, że niektóre osoby twierdzą, że wierzą prawdom Biblii a jednocześnie nie są one chrześcijanami?
Odpowiedź: Wiele osób twierdzących, że wierzą Biblii nie ma woli porzucenia grzechu i często nie wierzy w istocie temu, co Biblia mówi o Chrystusie (J 5:46).
Pytanie B: Czy człowiek jest zobowiązany do wiary w prawdy Biblii?
Odpowiedź: Tak. Człowiek jest zobowiązany do wiary w naukę Biblii, gdyż od tego zależy, czy będzie chciał poznać prawdę, porzucić grzech i służyć Bogu (J 7:17).
Pytanie C: Czy w czasach Starego Testamentu ludzie nie otrzymywali bez wiary w Chrystusa?
Odpowiedź: Prawdziwie pobożni ludzie w czasach Starego Testamentu wierzyli w Bożą obietnicę przyszłego zbawienia i niektórzy z nich wyraźnie spoglądali ku samemu Chrystusowi (1 M 3:15; J 8:56; Ps 110:1, Ps 53:7).
Pytanie D: Jak możemy wyjaśnić stwierdzenie, że Judasz upamiętał się a następnie się zabił?
Odpowiedź: W stwierdzeniu na temat upamiętania Judasza użyte jest greckie słowo, oznaczające po prostu żal, a nie upamiętanie wiodące do zbawienia (2 Kor 7:10).
LEKCJA 10: USPRAWIEDLIWIENIE I UŚWIĘCENIE
1. Co Biblia rozumie przez usprawiedliwienie?
Odpowiedź: Bóg usprawiedliwia grzesznika traktując go jako sprawiedliwego ze względu na Chrystusa.
2. Czy ktokolwiek może być usprawiedliwiony przez własne uczynki?
Odpowiedź: Z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony żaden człowiek (Rz 3:20).
3. W jaki sposób jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę?
Odpowiedź: Wierząc w Chrystusa naszego Zbawiciela, prosimy o usprawiedliwienie i otrzymujemy je tylko ze względu na Niego (Rz 3:24, 5:1).
4. Czy ta wiara, która usprawiedliwia ma jakikolwiek związek z naszymi uczynkami?
Odpowiedź: Usprawiedliwiająca wiara z pewnością zrodzi dobre uczynki (Ga 5:6; Jk 2:17).
5. Czym jest uświęcenie?
Odpowiedź: Uświęcać się oznacza stawać się świętym w sercu i w życiu.
6. Jaki jest związek między uświęceniem i odrodzeniem?
Odpowiedź: Nowe narodziny są początkiem nowego i świętego życia.
7. Czy usprawiedliwienie jest od razu zupełne?
Odpowiedź: Tak. W chwili, gdy grzesznik naprawdę wierzy w Chrystusa jest on w pełni usprawiedliwiony.
8. Czy uświęcenie jest od razu zupełne?
Odpowiedź: Nie. Uświęcenie jest stopniowe i powinno się rozwijać do końca naszego ziemskiego życia (Flp 3:13-14).
9. Czy jest pewne, że prawdziwie wierzący w Chrystusa będzie ostatecznie zbawiony?
Odpowiedź: Tak. Bóg zachowa prawdziwie wierzącego w Chrystusa do końca (J 10:28, Flp 1:6).
10. Jaki jest pewny dowód bycia prawdziwie wierzącym?
Odpowiedź: Jedynym pewnym dowodem bycia prawdziwie wierzącym jest wzrastanie w świętości i użyteczności dla Pana, i to do samego końca (2 P 1:10).
11. Do czego ostatecznie prowadzi usprawiedliwienie i uświęcenie?
Odpowiedź: Usprawiedliwienie i uświęcenie doprowadzi w końcu do uwielbienia w niebie (Rz 5:2, 8:30; Mt 25:21).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Jak Bóg może uznać wierzącego grzesznika za sprawiedliwego, skoro dopiero rozpoczął on święte życie?
Odpowiedź: Bóg uznaje grzesznika za sprawiedliwego tylko ze względu na Chrystusa. Bóg uczyni go na koniec zupełnie świętym (Rz 3:26).
Pytanie B: Czy wiara w Chrystusa powoduje wysłużenie nam usprawiedliwienia?
Odpowiedź: Nie. Wiara nie jest zasługą powodującą usprawiedliwienie. Wiara wprowadza nas jedynie w związek z Chrystusem, ze względu na którego jesteśmy usprawiedliwieni (Rz 8:1).
LEKCJA 11: CHRZEST I WIECZERZA PAŃSKA
1. Kogo należy chrzcić?
Odpowiedź: Każda osoba wierząca w Chrystusa powinna przyjąć chrzest.
2. Dlaczego każdy wierzący w Chrystusa powinien być ochrzczony?
Odpowiedź: Każdy wierzący w Chrystusa powinien być ochrzczony ponieważ Chrystus nakazał nam wyznać naszą wiarę w Niego poprzez przyjęcie chrztu (Mt 28:19; Dz 8:12, 10:48).
3. Na czym polega chrzest?
Odpowiedź: Chrzest chrześcijański polega na zanurzeniu w wodzie (Mk 1:9-10; Dz 8:39).
4. Jaki jest sens tej czynności?
Odpowiedź: Woda oznacza oczyszczenie z grzechu, zaś zanurzenie symbolizuje fakt, że umarliśmy dla grzechu i podobnie jak Chrystus zostaliśmy pogrzebani i powstaliśmy do życia (Dz 22:16; Rz 6:4).
5. Czy chrzest sprawia przebaczenie grzechów lub nowe narodzenie?
Odpowiedź: Nie. Chrzest jedynie przedstawia odrodzenie i przebaczenie niczym obraz (J 3:15; Dz 2:38).
6. Co to znaczy, że jesteśmy ochrzczeni „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”?
Odpowiedź: Oznacza to, że przyjmujemy Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego jako naszego Zwierzchnika i Zbawiciela (Mt 28:19).
7. Na czym polega naczelna powinność wszystkich ochrzczonych?
Odpowiedź: Powinnością wszystkich ochrzczonych jest wieść życie w czystości i posłuszeństwie względem Pana, o czym mówi także chrzest (Rz 6:4).
8. Co to jest Wieczerza Pańska?
Odpowiedź: Zbór obchodzi Wieczerzę Pańską jedząc chleb i pijąc wino, by w ten sposób przywodzić na myśl ciało i krew naszego Zbawiciela (1 Kor 11:20.26).
9. Dlaczego należy spożywać w ten sposób chleb i wino?
Odpowiedź: Chrystus nakazał nam jeść chleb i wino na wspomnienie Jego Osoby (Łk 22:19).
10. Kto powinien uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej?
Odpowiedź: W Wieczerzy Pańskiej powinny uczestniczyć osoby, które uwierzyły w Chrystusa, zostały ochrzczone i starają się wieść życie w posłuszeństwie względem nakazów Chrystusa.
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Czy jest możliwy chrzest chrześcijański w innej formie niż zanurzenie?
Odpowiedź: Nie. Chrystus został zanurzony i nakazał nam byśmy byli zanurzeni. Pokropienie lub polanie wodą nie unaocznia pogrzebu i zmartwychwstania (Rz 6:4; Kol 2:12).
Pytanie B: Czy w przypadku ciężkiej choroby kandydata do chrztu lub braku odpowiedniej ilości wody nie wystarczy zastosować innej niż zanurzenie formy chrztu?
Odpowiedź: W przypadku ciężkiej choroby lub ograniczeń w dostępie do wody nie ma konieczności przyjęcia chrztu.
Pytanie C: W oparciu o jakie założenie upieramy się przy zasadzie, że żadna inna forma nie może zastąpić zanurzenia?
Odpowiedź: Założenie, w oparciu o które upieramy się przy chrzcie przez zanurzenie to wola ścisłej wierności Słowu Bożemu.
Pytanie D: Czy Wieczerza Pańska polegająca na spożywaniu chleba i wina może być obchodzona tylko przez jedną osobę?
Odpowiedź: Nie. Kiedy Nowy Testament zajmuje się Wieczerzą Pańską zawsze mówi o spożywającym chleb i wino zborze czyli wspólnocie ludzi wierzących.
Pytanie E: Czy takie wspólne spożywanie nie jest czynnikiem tworzącym jedność?
Odpowiedź: Tak. Nasze wspólne spożywanie Wieczerzy wzmacnia wspólnotę chrześcijan, zaś słowo użyte w tym kontekście słowo „komunia” oznacza współuczestnictwo (1 Kor 10:16).
Pytanie F: Dlaczego baptyści nie obchodzą Wieczerzy Pańskiej z członkami denominacji negujących nasze zasady?
Odpowiedź: Jest tak ponieważ nie zostali oni ochrzczeni lub nie postępują poprawnie w sprawach kościelnych.
LEKCJA 12: DZIEŃ PAŃSKI
1. Jakie jest znaczenie słowa „Szabat”?
Odpowiedź: „Szabat” znaczy odpoczynek.
2. Jaki był początkowy powód ustanowienia szabatu?
Odpowiedź: Szabat został ustanowiony jako znak odpoczynku Boga po dokonaniu dzieła stworzenia (1 M 2:3).
3. Jak brzmi czwarte przykazania dane przez Mojżesza na Górze Synaj?
Odpowiedź: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go święcić” (2 M 20:8.11).
4. Co to przykazanie nam pokazuje?
Odpowiedź: Przykazanie to pokazuje nam, że dzieci Izraela wiedziały o szabacie, ale miały skłonność do zaniedbywania go.
5. Czego nauczał o szabacie Jezus, kiedy został oskarżony o naruszanie dnia odpoczynku?
Odpowiedź: Zbawiciel nauczał, że nie jest łamaniem szabatu uzdrawianie chorych, karmienie głodnych ani czynienie jakiegokolwiek dzieła wynikającego z konieczności czy dzieła miłosierdzia (Mt 12:3; Mk 3:4; Łk 13:15.16).
6. Jaka zmiana w odniesieniu do przestrzegania dnia stopniowo dokonywała się pod kierunkiem apostołów?
Odpowiedź: Zmieniono przestrzegany dzień z siódmego na pierwszy dzień tygodnia, a więc dzień powstania Pana Jezusa z martwych (J 20:1.19.26).
7. Jak jest ten dzień nazywany?
Odpowiedź: Pierwszy dzień tygodnia jest nazywany dniem Pańskim (Obj 1:10).
8. Co pierwsi chrześcijanie czynili w dzień Pański?
Odpowiedź: Pierwsi chrześcijanie spotykali się na wspólnym nabożeństwie, słuchali zwiastowania Słowa Bożego, spożywali Wieczerzę Pańską i ofiarowywali pieniądze na sprawy religijne (1 Kor 16:2; Dz 20:7).
9. Czy powinniśmy zachowywać dzień Pański jako szabat?
Odpowiedź: Tak. Powinniśmy przestrzegać dnia Pańskiego jako dnia odpoczynku i świętych zajęć.
10. Czy powinniśmy zachowywać dzień Pański w sposób, w jaki to czynili pierwsi chrześcijanie?
Odpowiedź: Tak. Powinniśmy zachowywać dzień Pański jako dzień przeznaczony na publiczne nabożeństwo, na studium Biblii i jej zwiastowanie, na przekazywanie darów na cele religijne, na sprawowanie obrzędów i na czynienie dobra na wszelkie sposoby.
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Czy Nowy Testament mówi, że szabat został przenieniony na pierwszy dzień tygodnia?
Odpowiedź: Nie. Nowy Testament mówi natomiast o zajęciach religijnych w pierwszy dzień tygodnia jako o powszechnej dla wszystkich chrześcijan praktyce, z czego wynikał szczególnych charakter tego dnia (1 Kor 16:1.2; Dz 20:7; Obj 1:10).
Pytanie B: Jakie mamy dowody na zasadność takiego widzenia rzeczy?
Odpowiedź: Wielu pisarzy chrześcijańskich żyjących bezpośrednio po erze apostolskiej mówi o kulcie religijnym w pierwszy dzień tygodnia w sposób, który tak właśnie nakazuje rozumieć wymienione teksty Nowego Testamentu.
LEKCJA 13: NIEKTÓRE OBOWIĄZKI ŻYCIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO
1. Jaka jest nasza powinność odnośnie mówienia prawdy?
Odpowiedź: Zawsze musimy mówić prawdę i nigdy nie wolno nam kłamać (Ef 4:25; 2 M 20:16; Obj 21:8).
2. Czy możliwe jest popełnienie kłamstwa bez otwarcia ust?
Odpowiedź: Tak. Kłamliwe zachowanie jest jedną z najgorszych form fałszu (Dz 5:3).
3. Jaka jest nasza powinność, jeśli idzie o mówienie złego o innych?
Odpowiedź: Nigdy nie powinniśmy obmawiać i osądzać innych (Jk 4:11).
4. Co należy rozumieć przez złą mowę?
Odpowiedź: Zła mowa to przeklinanie lub urąganie, mówienie bez szacunku o Bogu, o Biblii czy o czymkolwiek innym, co jest święte.
5. Co Biblia mówi o kradzieży?
Odpowiedź: „Nie kradnij” (2 M 20:15; Ef 4:28).
6. Czy możesz wymienić kilka zachowań, których to przykazanie zabrania?
Odpowiedź: Przykazanie zabrania wszelkiej nieuczciwych zakupów i sprzedaży, niesolidności w zapłacie wynagrodzenia za pracę czy w wykonywaniu pracy, do której jesteśmy zobowiązani.
7. Czy naganne jest nawet samo pragnienie przejęcia czyjejś własności?
Odpowiedź: Tak. Biblia mówi, że nie powinniśmy pożądać rzeczy, które należą do bliźniego (2 M 20:17).
8. Czy możemy starać się prześcignąć innych w sukcesie życiowym?
Odpowiedź: Tak. Możemy starać się prześcignąć innych, ale nie powinniśmy zazdrościć innym ani przeszkadzać im w ich rozwoju (1 P 2:1).
9. Czy możemy odpłacać tym samym w stosunku do ludzi, którzy wyrządzili nam krzywdę?
Odpowiedź: Nie. Zemsta jest czystym złem, a karę dla naszych krzywdzicieli musimy pozostawić Bogu (Rz 12:19).
10. Czy powinniśmy miłować naszych wrogów tak jak miłujemy naszych przyjaciół?
Odpowiedź: Powinniśmy miłować naszych wrogów tak jak Bóg miłuje swych wrogów i mamy być zawsze gotowi do czynienia na ich rzecz dobra (Mt 5:44.45).
11. Jaka jest nasza powinność odnośnie czystości?
Odpowiedź: Powinniśmy unikać wszelkich nieczystych uczynków i słów, myśli i uczuć.
12. W jaki sposób chrześcijanie chcą wypełniać powyższe i inne powinności życia chrześcijańskiego?
Odpowiedź: Chrześcijanie będą w stanie wypełniać swoje powinności przez roztropne staranie i ciągłą modlitwę o pomoc Ducha Świętego (Mt 26:41; Łk 11:13).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Czy zasada prawdomówności wymaga od nas mówienia wszystkiego, co wiemy lub myślimy?
Odpowiedź: Nie. Możemy zachować dla siebie to, czego inni nie muszą wiedzieć, jeśli nie deklarujemy, że mówimy wszystko (1 Sm 16:2).
Pytanie B: Kiedy możemy mówić rzeczy trudne dla innych?
Odpowiedź: Możemy mówić ludziom rzeczy trudne dla nich, kiedy oparte są na prawdzie i powinny być powiedziane dla powstrzymania zła.
Pytanie C: Co wolno nam uczynić dla ukarania osoby, która wyrządziła nam krzywdę?
Odpowiedź: Jeśli ktoś nas skrzywdził to możemy przyczynić się do ukarania go przez prawo, lecz nie dla prywatnej zemsty a dla dobra publicznego.
Pytanie D: Czy są przypadki kiedy przysięga jest czymś dopuszczalnym?
Odpowiedź: Złożenie przysięgi jest właściwe w sądzie lub przy innej ważnej okazji, przy czym należy to zawsze czynić z powagą (Mt 26:63.64; 2 Kor 1:23).
Pytanie E: Czy powinniśmy być uważni, będąc wzorem dla innych?
Odpowiedź: Tak. Powinnością chrześcijan jest bycie solą ziemi i światłością świata (Mt 5:13.14).
LEKCJA 14: NAŚLADOWANIE CHRYSTUSA
1. Czy Zbawiciel żył prawdziwym życiem człowieka?
Odpowiedź: Tak. Zbawiciel prowadził prawdziwe życie ludzkie, lecz bez popełnienia grzechu jakiegokolwiek rodzaju.
2. Czy był On kuszony do grzechu?
Odpowiedź: Tak. Był kuszony we wszystkim tak jak my, lecz zawsze pokonywał pokusę (Hbr 4:15).
3. Czy jest powinnością chrześcijan naśladować Chrystusa?
Odpowiedź: Tak. Chrystus pozostawił nam piękny i doskonały przykład, który powinniśmy naśladować (1 P 2:21; 1 Kor 11:1).
4. Jak powinniśmy się starać naśladować Chrystusa?
Odpowiedź: Mamy starać się naśladować Chrystusa przy pomocy Ducha Świętego (Łk 4:1).
5. Jaki przykład dał nam Zbawiciel, jeśli idzie o posłuszeństwo rodzicom?
Odpowiedź: Zbawiciel czynił to, co mu nakazali rodzice i „był im uległy? (Łk 2:51).
6. Jaki przykład dał nam Zbawiciel, jeśli idzie o Pismo?
Odpowiedź: Zbawiciel uczestniczył w zajęciach szkółki, gdzie studiowano Pismo i miał wielką wiedzę biblijną już jako dziecko (Łk 2:46.47).
7. Czy Zbawiciel powoływał się na Biblię, kiedy był kuszony lub przechodził cierpienia?
Odpowiedź: Tak. Zbawiciel cytował Biblię trzy razy przeciwko kusicielowi i dwa razy, gdy był na krzyżu.
8. Jaki Zbawiciel dał nam przykład, jeśli idzie o nabożeństwo publiczne?
Odpowiedź: Zwyczajem naszego Pana było uczęszczanie do synagogi w dzień szabatu i wielbienie tam Boga (Łk 4:16).
9. Jaki Zbawiciel dał nam przykład, jeśli idzie o modlitwę prywatną?
Odpowiedź: Chrystus modlił się często i dużo, czasami nawet przez całą noc.
10. Jaki dał nam przykład, jeśli idzie o czynienie ludziom dobra?
Odpowiedź: Jezus cały czas „szedł czyniąc dobro”.
11. A jaki przykład dał nam, jeśli idzie o miłowanie nieprzyjaciół?
Odpowiedź: Jezus modlił się za ludzi, którzy Go ukrzyżowali – „Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią” (Łk 23:34).
12. Jaki dał nam przykład, jeśli idzie o miłowanie chrześcijan?
Odpowiedź: Chrystus złożył swoje życie w ofierze za nas, i także my powinniśmy poświęcić nasze życie braciom (1 J 3:16; J 13:34).
13. Jaka jest nasza główna nadzieja odnośnie życia w wieczności?
Odpowiedź: „Będziemy do Niego podobni” (1 J 3:2).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Które księgi Starego Testamentu cytował Zbawiciel, gdy był kuszony lub cierpiał?
Odpowiedź: Pośród wielkiego pokuszenia Chrystus trzy razy cytował Piątą Księgę Mojżeszową (8:3, 6:13, 6:16), a na krzyżu dwa razy cytował Psalmy (22:1, 31:5).
Pytanie B: Czy Zbawiciel cytował Stary Testament przy innych okazjach?
Odpowiedź: Tak. Chrystus często cytował Pismo, by przekonywać Żydów i nauczać swoich uczniów.
Pytanie C: Czy możesz wskazać szczególne przypadki modlitwy Jezusa?
Odpowiedź: Łk 3:21, 6:12, 9:29, 11:1; J 17:1, Mt 26:39.42.44.
LEKCJA 15: PRZYSZŁE ŻYCIE
1. Czy wszyscy ludzie wierzą w przyszłe życie?
Odpowiedź: We wszystkich narodach i pośród wszystkich ras ludzie zwykle wierzyli w przyszłe, niekończące się życie.
2. Czy Biblia potwierdza zasadność tej wiary?
Odpowiedź: Biblia nie pozostawia wątpliwości, że każdy człowiek będzie istniał bez końca.
3. Co dzieje się z duszą w chwili śmierci?
Odpowiedź: Dusza jest nieśmiertelna i w chwili śmierci przechodzi momentalnie w stan błogosławieństwa lub cierpienia (2 Kor 5:8; Łk 16:23.28).
4. Co dzieje się z ciałem po śmierci?
Odpowiedź: Ciało wraca do prochu, lecz później zmartwychwstanie (1 M 3:19; Kzn 12:7; Dz 24:15).
5. Czy ożyje to samo ciało, które zmarło?
Odpowiedź: Tak. Dokładnie to samo ciało ożyje na nowo, aczkolwiek będzie ono zmienione co do stanu i sposobu życia (1 Kor 15:42-44).
6. Co należy rozumieć pod pojęciem dzień sądu?
Odpowiedź: Dzień sądu to wielka i straszna chwila, kiedy to żywi i umarli staną przed Chrystusem, by być osądzeni (Dz 17:31; Mt 25:31.32; 2 Kor 5:10).
7. Na co skaże Chrystus ludzi nieprawych?
Odpowiedź: Chrystus wyśle nieprawych na wieczne kary do piekieł (Mt 25:41.46).
8. Do czego przyjmie Chrystus sprawiedliwych?
Odpowiedź: Chrystus przyjmie sprawiedliwych do wiecznej szczęśliwości ze Sobą w niebie (Mt 25:34.46).
9. Czy będą różne stopnie kar?
Odpowiedź: Nadchodząca kara będzie stosowna do stopni grzechu, wiedzy danego człowieka o Bogu i o drodze zbawienia przez Chrystusa (Łk 12:47.48; Mk 12:40).
10. Jak Biblia opisuje piekło?
Odpowiedź: Piekło jest miejscem ciemności i utrapień, ciągłego grzechu i ciągłego cierpienia.
11. Jak jest opisane niebo?
Odpowiedź: Niebo jest miejscem światła i świętości, wolności od wszelkiego smutku i pokusy, szczęśliwej społeczności i wdzięcznej chwały dla Boga (Obj 7:9).
Pytania dalej idące:
Pytanie A: Co wiemy, na temat odstępu czasu pomiędzy momentem śmierci a zmartwychwstania?
Odpowiedź: Wiemy, że pomiędzy momentem śmierci a zmartwychwstania dusza będzie świadomie istniała, bądź to w stanie cierpienia, bądź to w stanie szczęśliwości z Chrystusem (Łk 16:24, 23:43; Flp 1:23).
Pytanie B: Czy jest w przyszłym życiu możliwe jakieś zbawienie dla osób, które zmarły w grzechach?
Odpowiedź: Biblia nie mówi o jakiejkolwiek możliwości zbawienia w życiu przyszłym ludzi, którzy umarli w grzechach ani nie daje podstaw do takiej nadziei.
Pytanie C: Czy są podstawy, by wierzyć, że w niebie każdy z nas będzie znany z imienia?
Odpowiedź: Biblia mówi o nadziei, że w niebie poznamy jedni drugich (1 Tes 2:19, Mt 17:3.4).
spis treści
Fragmenty Biblii do nauczenia się na pamięć:
Świetną rzeczą dla najmłodszych i młodzieży jest nauczenie się na pamięć wielu fragmentów Pisma. Podane niżej perykopy polecamy jako szczególnie użyteczne i mamy nadzieję, że wielu czytelników nauczy się ich na pamięć oraz doda do nich dalsze.
Dziesięcioro Przykazań – 2 M 20:1-17
Psalmy 1, 16, 19, 23, 24, 27, 32, 34, 51, 84, 90, 92, 95, 100, 103, 115, 116, 130, 139, 145.
Księga Przypowieści 3:1-20; 6:6-11; całe rozdziały: 10, 11, 20.
Księga Kaznodziei Salomona 12
Księga Izajasza rozdziały 40, 53, 55.
Ewangelia Mateusza 5:3-16; rozdziały 6, 7, 25; 28:18-20.
Ewangelia Marka: 14:22-25, 32-34.
Ewangelia Łukasza 15:11-32; 16:19-31; 18:1-14; 24:13-35.
Ewangelia Jana: 1:1-18; 14:1-15; 20:1-23.
Dzieje Apostolskie 17:22-31; 20:17-38.
List do Rzymian: 5:1-11; 8:28-39; rozdział 12.
Pierwszy List do Koryntian rozdziały 13 i 15.
Drugi List do Koryntian 5.
List do Efezjan 3:14-21; 6:10-20.
List do Kolosan 3:1-4; 4:2-6.
Pierwszy List do Tesaloniczan 4:13-18; List do Tytusa 2:11-14.
List do Hebrajczyków 4:14-16, 11:1-12:3.
Pierwszy List Jana 1:5-2:6; 3:13-24 i rozdział 4.
Księga Objawienia Jana 1:9-20; 7:9-17; 20:11-15; rozdziały 21 i 22.
Tłum. Tadeusz J. Zieliński
mateuszw
świat po protestancku 