Nowe światło” na „władze zwierzchnie” z Listu do Rzymian 13:1-7

Autor: Szymon Matusiak

W Strażnicy nr 19 z 1987 roku, tom CVIII napisano: „Od roku 1919 zaczął napływać wielki strumień nowo zrozumianych prawd i trwa to do dnia dzisiejszego” (ss. 16, 17, akapit 13). Jako jedną z tych nowo poznanych prawd wymieniono w tym samym akapicie następującą doktrynę: „Rok 1962: Określenie››władze zwierzchnie‹‹ z Listu do Rzymian 13:1 słusznie zastosowano do świeckich czynników rządzących, którym chrześcijanie winni się warunkowo podporządkować” (kursywa za oryginałem). Podobnie przedstawiono tą sprawę na stronach 146-147 książki Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego.

Problem polega jednak na tym, że to „nowe zrozumienie” było pierwotną, starą nauką Badaczy Pisma Świętego, o czym świadczą poniższe cytaty:

„Jakkolwiek rządy Pogan były złemi, to jednak panowanie ich było dozwolone czyli ››od Boga ustanowione‹‹ dla mądrych Jego zamiarów (Rzym. 13:1)” (Boski Plan Wieków, wydanie polskie z 1925 roku, s. 274).

„Jezus i Apostołowie, wiedząc, że taki był boski cel, nie sprzeciwiali się pod żadnym względem ziemskim władzom. Owszem, uczyli wiernych, aby byli poddani tym władzom, chociaż nawet często cierpieli z powodu nadużywania ich władzy. Uczyli wiernych, aby byli posłuszni prawom i szanowali władzę dlatego, iż na to jest postanowioną, choćby przedstawiciele tej władzy osobiście nie byli warci szacunku; aby płacili naznaczony podatek i nie sprzeciwiali się ustanowionym prawom, zwyjątkiem jeśliby sprzeciwiały się one boskim prawom (Dz. Ap. 4:19; 5:29; Rzym. 13:1-7; Mat. 22:21). Pan Jezus, Apostołowie i pierwotny Kościół zachowywali prawa, chociaż byli odłączeni od nich i nie brali udziału w rządach tego świata” (Boski Plan Wieków, wydanie polskie z 1925 roku, s. 292, błędy językowe za oryginałem).

Co ciekawe, w książce Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, we fragmencie nie odnoszącym się do „nowego światła” przyznano, że Badacze Pisma Świętego w okresie poprzedzającym wybuch pierwszej wojny światowej utożsamiali „władze zwierzchnie” z Rzymian 13:1-7 z władzami świeckimi (ss. 189-190). Nie powiedziano tam jednak, że ich pogląd był oficjalnym stanowiskiem organizacji, zamieszczonym w publikacjach Towarzystwa Strażnica.

Ponadto o nierzetelności wypowiedzi na temat rzekomo nowego zrozumienia świadczy fakt, że tak wyjaśniali ten fragment uczeni chrześcijańscy przez wszystkie wieki, więc nie była to żadna nowość. W rzeczywistości „nowym światłem”, a raczej „nową ciemnością” była nauka Rutherforda z 1929 roku, w myśl której „władze zwierzchnie” to Jehowa Bóg i Jezus Chrystus. Tak więc zrozumienie z 1962 roku było w gruncie rzeczy powrotem do pierwotnej nauki i powinno się je przedstawiać jako skorygowanie błędnej interpretacji lub naprawienie błędu.

Tymczasem według Strażnicy z 1 maja 1996 roku (ss. 13, 14, akapit 13) błędne zrozumienie, narzucone przez Rutherforda miało korzystny wpływ na wiernych:

„Ponieważ różne rządy zaczęły ustanawiać przepisy zabraniające tego, czego oczekuje Bóg, lub wymagające rzeczy zakazanych w Jego prawie, w roku 1929 uznano, iż zwierzchnościami wyższymi muszą być Jehowa Bóg i Jezus Chrystus. Słudzy Jehowy tak rozumieli tę sprawę od krytycznych lat poprzedzających drugą wojnę światową aż do zimnej wojny, w czasie której na świecie panowała równowaga strachu i utrzymywano stałą gotowość bojową. Spoglądając wstecz, trzeba przyznać, iż w tym trudnym okresie takie uwydatnienie zwierzchnictwa Jehowy i Jego Chrystusa pomogło ludowi Bożemu bezkompromisowo obstawać przy neutralności”.

To doprawdy dziwne, że nieprawda była pomocna ludowi Bożemu w zachowaniu prawości. Czy gdyby lud Boży miał już w owych czasach zrozumienie z 1962 roku, tj. pierwotne zrozumienie, to nie byłby równie bezkompromisowy w obstawaniu przy neutralności? Dlaczego nie wyrażono tu żalu z powodu zwiedzenia ludu Jehowy przez Rutherforda w kwestii „władz zwierzchnich”? Przecież niektórzy Świadkowie Jehowy mogli z tej przyczyny uchybiać w kwestii okazywania szacunku władzom. Przeciwnie, uznano, iż błąd może przyczyniać się do ugruntowania prawej postawy. Czy Bóg posługuje się fałszem, by osiągnąć dobre cele?

„On jest skałą! Doskonałe jest dzieło jego, gdyż wszystkie drogi jego są prawe, jest Bogiem wiernym, bez fałszu, sprawiedliwy On i prawy” (5 Mojż. 32:4, BW).

„Bóg nie ma nic wspólnego z bezprawiem, Wszechmocny z nieprawością” (Joba 34:10, BW).