JAK ROZBIJAĆ ZBÓR zachowując pozory pobożności?

nie przychodź!

jeśli już przychodzisz – przyjdź późno!

jeśli już przychodzisz – przyjdź ponury i kwaśny

po każdym nabożeństwie powtarzaj sobie: „nic z tego nie miałem” tak długo, aż zaczniesz w to wierzyć. Dopiero wtedy wstawaj z miejsca i zaczynaj rozmowę z innymi.

Nigdy nie bierz żadnego obowiązku na siebie. Jeśli ktoś zapyta dlaczego nie chcesz się zaangażować, powiedz coś o braku zachęcania w zborze.

Stój zawsze z boku i krytykuj tych, którzy coś robią.

odwiedzaj często inne kościoły, aby pokazać innym, że nie jesteś związany ze zborem.

Opowiadaj o cudach i dziełach Bożych dziejących się gdzie indziej, ale nigdy nie dostrzegaj tych dziejących się w zborze.

nigdy nie śpiewaj, a jeśli już, to bez entuzjazmu.

Nigdy nie wspieraj zboru materialnie. Im więcej dasz, tym bardziej będzie ci zależeć na jego dobrze!

Zauważaj wszelkie potrzeby i braki, dowodząc, że ich istnienie wskazuje na brak Bożego błogosławieństwa.

nigdy nie módl się samemu o pastorów. Nigdy ich nie zachęcaj. Nigdy nie módl się po nabożeństwie (kazaniu). Jeśli cię poruszyło, nikomu o tym nie mów, i jak najszybciej postaraj się o tym zapomnieć.

zawsze zwracaj uwagę na niedociągnięcia i potknięcia innych – prowadzących śpiew czy nabożeństwo.

plotkuj. Czyli dziel się złymi rzeczami, o których wiesz z życia innych w zborze. Oczywiście z troską w głosie, dla potrzeb modlitwy

bądź czarnowidzem, czyli dziel się z innymi najstraszniejszymi wizjami wszelkiego złą, które może wydarzyć się w zborze.

módl się publicznie o nawrócenie pastorów i starszych.

gdy ktoś weźmie się do pracy, nazwij to działactwem.

gdy wszystko w zborze dobrze funkcjonuje, nazwij to „apatią duchową” albo „skostnieniem”.

I przede wszystkim: wymaż ze swojej Biblii Boże słowa: „Jeśli ktoś niszczy świątynię Bożą, tego zniszczy Bóg, albowiem świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście.” 1 Kor. 3:17.