Kontekst: ostre starcie w Nazarecie. Szczególnie ważne: w.25-27.
w. 31:
-
zszedł: bo Nazaret był wyżej; Kafarnaum było przy brzegu jeziora Galilejskiego.
-
„ w sabaty” – czyli: (i) był tam kilka tygodni; (ii) w sabaty nauczano – w czasie zgromadzeń.
w. 32:
-
„przemawiał z mocą” – lit. w mocy było jego słowo. Co to znaczy? Eksusia – (i) zdolność nieskrępowanego wyboru; prawo do działania, decydowania; zdolność, siła do wykonania czegoś; autorytet. Stąd: w jego słowach wyrażało się to wszystko. A co z innymi głosicielami? Por. 1Kor 2:1-5. Mt 7:24-29.
-
Zdumiewali się: lit. byli strąceni; wytrąceni.
w. 33: już konkretnie o jednym sabacie (33-35)
-
co to znaczy opętany? Lit. „mający ducha”.
-
Kto zawołał? Po czym to poznać? (i) sens; (ii) głos (??).
-
Zawołał głośno.
-
Dlaczego zawołał? – dalsza część:
w. 34:
-
Ach cóż mamy z Tobą – lit. co jest nam do ciebie? (J 2:4) To może mówić o problemie (Ach, mamy z Tobą problem) albo o różnicy – i stąd – strachu: kimże my jesteśmy (względem ciebie) – w kontekście: możesz nam dużo zrobić. Albo: Cóż mamy ze sobą wspólnego? (znów: nie za dużo i to stanowi problem).
-
Jezusie Nazareński… wiemy kim Ty jesteś, święty Boży. Ten człowiek jest Bożym świętym = Oddzielonym, Odciętym (hbr), Innym.
-
Przyszedłeś nas zgubić? – o co im chodzi? Nie wiedza po co przyszedł, ale przyszedł, ma autorytet i się boją. Najwyraźniej dlatego się ujawnił.
w. 35:
-
zgromił: czyli co? Zamilknij – lit. zaknebluj się lub zakagańcuj. Wyjdź z niego! Co to znaczy?
-
Dlaczego Jezus chciał, aby zamilkł? (por. w. 41): dlaczego nie chciał, aby mówił, że jest Chrystusem? Por. Dz 16:16-18. jedno z wyjaśnień: nie chciał, aby demony o nim świadczyły. Ale dlaczego świadczyły? Bo się bały (irracjonalnie); bo chciały Go postawić w złym świetle (przebiegle).
-
Rzucił go na środek – najwyraźniej miał moc do tego; mógł nim kierować. Termin medyczny (drgawka; konwulsja); tylko 1x w NT; uczy o zawodzie Łukasza.
-
Nie wyrządziwszy mu żadnej szkody – znów: termin medyczny. Tylko u Łk (Mk omija).
w. 36:
-
cóż to za mowa (lit. słowo jego); czyli: dlaczego jest to słowo autorytetem dla demonów? Dlaczego reagują?
-
„mając moc i władzę” – autorytet i zwierzchnictwo. Komentarz do tego co widzieli. A co z nami? Mamy też tą moc i zwierzchnictwo, czy nie? Ważne: jakakolwiek odpowiedź: albo się to ma, albo nie ma. Pytanie o imiona demonów, różne sztuczki, najwyraźniej dowodzą braku tego autorytetu.
-
zdumienie ogarnęło; nadeszło na wszystkich. Najwyraźniej nie było to spotykane; było rzadkie i wyjątkowe.
-
„wychodzą” – klucz. Czyli: naprawdę ich nie ma.
w. 37:
-
wieść – lit. szum, hałas. Por. Dz 2:2. To dobrze, czy źle?
w. 38:
-
wstąpił do domu Szymona – to uczy nas o tym, że Jezus w chwili powoływania na uczniów znał, przynajmniej niektórych z nich. (por. Mt, gdzie tego nie widać).
-
„Wielka” – słowo medyczne: rozróżniano w starożytności małą i wielką.
-
jak my traktujemy wielką gorączkę? Wtedy był to wyrok.
-
I wstawiali się u niego za nią – jak to ma się do nas? Skoro oni się wstawiali, to i my powinniśmy. I choć Go nie widać, tak samo liczyć na to, że jeśli się zgodzi, to uzdrowi.
w. 39:
-
zgromił ją. Czyli co? Gorączkę? Gorączkę. Najwyraźniej autorytet duchowy nie wymaga wnikania w fizyczne przyczyny.
-
„opuściła”; zaraz wstawszy – to musiało być szybko – ewidentny cud. Góra 5 min.
-
usługiwała im – ciekawa reakcja. Co my byśmy zrobili?
w. 40:
-
„gdy słońce zachodziło” – sabat się skończył.
-
Każdego – uzdrawiał – zupełnie inna postawa niż w 25-26. Dlaczego? Nie wiem.
w. 41:
-
z wielu – nie: z wszystkich: stąd: nie każda choroba ma demoniczny powód. Niby oczywiste, ale ważne. Z drugiej strony: „z wielu.” Stąd: wiele miało. Czy ma dziś?
w. 42:
-
o czym nas to uczy? Potrzeba nam ciszy; spokoju; bez względu na to, ile pracy jest do zrobienia.
w. 43:
-
muszę…. – czego nast. To uczy? Czy ma to do nas jakieś zastosowanie?
-
Czym jest ewangelia o Królestwie Bożym?
-
Po to został posłany. Czynił cuda, ale sednem (oprócz odkupienia) było zwiastowanie nowej rzeczywistości panowania Bożego.
w. 44: kazał = nauczał.
mateuszw
świat po protestancku 