Dziękuję Wam za troskę o mój kraj. Nie zawsze się z wami zgadzałem, ale dziękuję za Wasze wysiłki zrobienia z tego kraju dobrego miejsca do życia.
Nie raz oceniałem Was zbyt ostro i lekceważąco, za co przepraszam.
Jest mi przykro, że odeszliście.
Bóg wie czemu tak miało się stać.
mateuszw
świat po protestancku 
Przepraszam, ale do kogo kierujesz te słowa? Rozmawiasz ze zmarłymi?
Rozumiem, oczywiście, ze to taka sentymentalna konwencja, ale czy naprawdę sądzisz, że ci, o których, czy do których piszesz, mają w tej chwili problem, że ktoś o nich źle myślał?
Jeśli są z Chrystusem, to mało ich to obchodzi.
Jeśli są z Szatanem, to obchodzi ich to równie mało.
Ty natomiast masz być sługą Słowa. Nie rozmieniaj się na drobne.
„Żal mi ciebie, bracie mój, Jonatanie, byłeś mi bardzo miły…”
2Sam 1:26
Uczucia nie zawsze poddają się sztywnej logice. Jak widać również w Piśmie. Bądź sługa Słowa i nie bój się uczuć. To Ci nie zaszkodzi.
Jako dobry teolog wiesz, że sam fakt, iż w czasach biblijnych coś robiono (nawet, jeśli robili to ludzie pobożni) nie oznacza jeszcze, że robienie tego jest uzasadnione.
A uczuć się nie boję, tylko im nie ufam – wyznaję zasadę, że im bardziej intensywnie coś odczuwamy, tym bardziej powinniśmy to sprawdzać, by nas nie wywiodło na manowce.
Mój pierwszy odruch serca był prawdopodobnie taki, jak wszystkich, natomiast już po dwóch dniach dało się odczuć narastającą egzaltację wielu osób, która zaciemnia im zdrowy rozsądek.
Mój zdrowy rozsądek mówi mi natomiast, że jeśli uważałem Lecha Kaczyńskiego za kiepskiego prezydenta, to niekoniecznie muszę zmieniać zdanie tylko dlatego, że „zginął tragicznie”. Czy gdyby dalej żył, byłby lepszym prezydentem? A gdyby dotrwał do końca kadencji, przegrał wybory a następnie już jako osoba prywatna umarł na grypę w swoim łóżku, to coś by to zmieniło?
Czy naprawdę uważasz, że pomagał „zrobić z tego kraju dobre miejsce do życia”, czy tylko dajesz sie ponieść tej hipokryzji, która coraz bardziej przesiąka nasz kraj od kilku dni?
Myslę, że naszym obowiązkiem jest myśleć jasno w każdej sytuacji. A to oznacza dla mnie świadomość, że Lech Kaczyński stoi teraz przed sądem Bożym i zdaje sprawę z własnych grzechów. Na nic mu nasze zarówno żale i przeprosiny, jak i zachwyty i zaszczyty.
Nasza reakcją zaś powinno być poczucie, że i my wszyscy niedługo tam staniemy i ze dlatego jak najszybciej trzeba sie pojednac zarówno z Bogiem, jak i z ludźmi – żywymi.
No więc chyba się zgadzamy. Tyle, że Ty swoich pierwszych uczuć nie uzewnętrzniłeś, a ja tak. I nie sądzę, że jest w nich coś niestosownego.
Co do „robienia z tego kraju dobrego miejsca do życia” masz rację, nie łatwo w to wierzyć, znając naturę ludzką, ale w takiej chwili chciałbym założyć że takie chwile w ich życiu były. I do nich – hipotetycznych – się odwołałem.
Co do słów do zmarłych – jak widzisz i Dawid miał taką potrzebę, i Bóg uznał, że może w tym być dla nas wzorem. Z pewnością nic to nie zmieni w relacji między Bogiem a nimi. Ale przecież takie słowa dotyczą również relacji międzyludzkich. Tak jak na pogrzebie, mówimy słowa, na które zabrało czasu. Taka chyba między innymi funkcja, dobra funkcja, takich wydarzeń.
Myślę, że dziś myślę jasno. Masz rację, że to nasz obowiązek. Ale wszystko ma swój czas. I był również czas na uczucia.
Pozdrawiam,
mw
Jeszcze jedno – co do uczuć: uczucia nie tylko zwodzą. Uczucia również ŁĄCZĄ w sposób nieporównywalny z czymkolwiek innym. Bez wspólnoty uczucia nie ma autentycznego zrozumienia i zbliżenia – mamy płakać z płaczącymi i cieszyć się z radosnymi. Nasz Pan cieszył się weselem, choć wesela – bez świadomości wieczności – są narzędziem zwiedzenia (Mt 24). Także negacja uczuć, bo zwodzą, jest błędna. Czuć trzeba, ale nie dać się w tym bezwiednie sterować. I choć nie można jednocześnie śmiać się i śmiechu mierzyć, to na autorefleksję, jak słusznie postulujesz, czas musi przyjść.
Pozdrawiam,
mw