dr Janusz Kucharczyk
Nie wiem jak Czytelnicy, ale ja formą większości współczesnych nabożeństw zauroczony nie jestem. Mam wrażenie, że są one jakoś dziwnie spłaszczone i na mój gust pozbawione głębi. Sądzę, że usunięto z nich to, co powinno być ich jądrem. Przestały być wyrazem pełnego czci doświadczenia Boga, a stały się rodzajem popularnej rozrywki, ciut tylko głębszej niż „Jak oni śpiewają” czy „Gwiazdy tańczą na lodzie.” Są sposobem na miłe spędzenie niedzielnego przedpołudnia, trochę lepszym niż pójście na piwo. Czasem towarzyszy im nieco ideologicznego nadęcia. Ale pozbawione są na ogół jakiejkolwiek metafizyki czy mistycyzmu. W centrum zaś nie ma Boga, ale człowiek. I mu ma być miło. I tyle. Czytaj dalej
świat po protestancku 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.