Monthly Archives: Styczeń 2015

Mateusz Wichary

Kazanie otwierające XXXVI Krajową Konferencję Kościoła

„A wy tak się módlcie: … przyjdź Królestwo Twoje”
Mt 6:9-10

Nasz Pan chce, abyśmy modlili się o to, aby Jego Królestwo przychodziło. W modlitwie, której nas sam nauczył to druga prośba. Można ją rozumieć jako praktyczne zastosowanie pierwszej: święć się Imię Twoje. Bóg jest wywyższony, Jego Imię uczczone, gdy Jego Królestwo przychodzi. Oto nasza podstawowa troska: uwielbienie Boga!

Werset 22:29 uczy nas, że troska o realizację tej prośby nie powinna ograniczać się do samej modlitwy. Czytaj dalej →

M. Wichary

Czy trzeba chodzić do Zboru? A może, czy przynajmniej powinniśmy? Czy Bóg tego od nas wymaga? Co to nam daje/powinno dawać? Co tracimy nie chodząc?

Zacznijmy od zarzutów. A jest ich przeciw chodzeniu do zboru kilka. Po pierwsze, Czytaj dalej →

Mateusz Wichary

Jak opisać tradycję i praktycyzm? Jak opisać ich wzajemny wpływ i walkę, ale przecież również i częste współistnienie? Ostatnio na naszej zborowej grupie w toku dyskusji o patriotyzmie i tożsamości pojawiły się dwa pojęcia ją opisujące w różnych wymiarach – nie tylko narodowym, ale i kościelnym. Nazwaliśmy je roboczo wspólnotą losu i wspólnotą dziedzictwa. Wydają mi się bardzo pomocne dla opisania tego problemu. Oto one. Czytaj dalej →

Mateusz Wichary

„Nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie” Flp 2:3.

Choć w powyższym wersecie nie pojawia się słowo „szacunek”, myślę, że jest jego doskonałą definicją. Mamy „w pokorze uznawać jedni drugich za wyższych od siebie”. To właśnie szacunek, czyli traktowanie innych ludzi jako wartościowych. Uznanie ich znaczenia. Rozpoznanie, że ze względu na to, co czynią, czy potrafią, nie są byle kim. Czytaj dalej →